ในยุคที่สไลด์มัลติวิชั่นกำลังเฟื่องฟู บ.โกดัก (ประเทศไทย) จก.ได้นำสไลด์โชว์ขนาด 2 เครื่องฉายมาฉายให้คนไทยดู และได้รับการกล่าวขานว่าสนุกมาก ผมได้แต่รับฟัง แต่ไม่ได้ชม
จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมขอเข้าอบรมการผลิตสไลด์ฯที่ บ.โกดัก (ประเทศไทย) จก. จัดให้กับผู้ที่ซื้อระบบสไลด์มัลติวิชั่นของเขา ระหว่างการอบรม ผู้ดำเนินรายการได้นำสไลด์ชุดดังกล่าวมาฉาย บอกว่าเป็นสไลด์ฯที่สนุก จะได้คลายเคลียด
เมื่อจบการฉายทุกคนชมว่าสนุกมาก รวมทั้งชมผู้ผลิต แต่ผมเห็นมากกว่านั้น ซึ่งผมเชื่อว่าคงไม่มีใครสังเกตเห็น
เรื่องนี้กล่าวถึงชายหนุ่มเข้าไปในลิฟฯโดยสารที่มีสาวๆ 4-5 คน แล้วชายหนุ่มคนนั้นก็ออกไปเต้นรำกับหญิงสาวท่านหนึ่ง สักพักหนึ่งก็มีเสียงติ้ง แล้วหญิงสาวท่านนั้นก็เดินออกจากลิฟฯไป
หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ไปทานอาหารกับหญิงอีกท่านหนึ่ง แล้วก็มีเสียงติ้งหมายความว่าลิฟฯหยุดที่อีกชั้น เมื่อประตูลิฟฯเปิด หญิงที่ไปทานข้าวกับเขาก็เดินออกไป แล้วเรื่องก็ดำเนินเช่นนี้ต่อไปอีกเรื่อยๆ จนกระทั่งเหลือเพียงชายหนุ่มเพียงคนเดียว แล้วเรื่องก็จบลง
สำหรับผมผมเคยดูหนังประเภทนี้มาแล้วหลายเรื่อง และผมเชื่อว่าผู้ที่นั่งชมกับผมน่าจะเหมือนผู้ชมคนไทยทั่วๆไป ไม่ได้สังเกตว่าทั้งเรื่องไม่มีคำบรรยาย ไม่มี dialog (บทสนทนา) ดังนั้นเรื่องนี้จึงเป็นแบบหนังใบ้ ภาพที่ฉายจึงต้องสามารถสื่อสารให้กับผู้ชมให้เข้าใจได้ ขณะที่คนไทยส่วนใหญ่ต้องการการอธิบายอย่างชัดเจน
ในเรื่องชายคนนั้นยืนฝันกลางวันว่าได้ไปเต้นรำกับสาวคนหนึ่งที่อยู่ในลิฟฯ และเมื่อหญิงสาวเดินออกจากลิฟฯไป เขาจึงตื่นจากพวัง แล้วก็กลับมาฝันกลางวันอีกครั้ง ว่าได้ไปทานอาหารกับหญิงสาวอีกคนที่ยังอยู่ในลิฟฯ จนกระทั้งหญิงท่านนั้นออกจากลิฟฯไป เขาจึงตื่นจากพวัง แล้วเรื่องก็ดำเนินต่อไปอย่างนี้ จนไม่มีหญิงสาวเหลืออยู่ในลิฟฯให้เขาฝันกลางวันอีก
แล้วผมเชื่อว่าเมื่อถึงตอนนี้ไม่มีใครเห็นสังเกตุตัวหนังสือที่มีขนาดไม่ใหญ่นัก ซึ่งเป็นส่วนสำคัญที่สุดของสไลด์ฯชุดนี้ ที่เขียนว่า TAKE ACTION ซึ่งเมื่อผมเห็นประโยคนี้ผมต้องชมเชยผู้เขียนบทสไลด์ฯโชว์ท่านนี้ว่ายอดเยี่ยมมากๆ
เขาตั้งใจจะบอกว่า อย่ามัวแต่ฝันลมๆแล้งๆให้ลงมือปฏิบัติทันที ไม่เช่นนั้นทั้งหมดก็เป็นเพียงแค่ฝันลมๆแล้งๆ ซึ่งคำว่า TAKE ACTION นี้ช่างมี impact แรงเหลือเกิน เพียงแต่ว่าขณะที่คนไทยไม่เคยถูกฝึกให้เข้าใจการสื่อสารด้วยภาพ แม้แต่อาจารย์สอนวิชาโสตทัศนศึกษาเองก็ไม่ get กับการสื่อสารด้วยภาพ อันน่าจะเป็นสาเหตุหนึ่งของการล่มสลายของวิชานี้ แล้วไปโทษว่าเป็นวิชาที่ไร้ประโยชน์
ยังมีตัวอย่างการสื่อสารด้วยภาพ และการโฆษณาแบบ Soft sale อีกมากมายที่คนไทยดูแล้วไม่ get ซึ่งผมจะนำมาเป็นตัวอย่างให้ครั้งต่อๆไป